afb.
Caimin Douglas
Rosmalen 11 mei 1977
Henk Mees en Piet Lauwen
Verkeerde wissels verknallen alles
|
Een seconde of tien; langer durende optredens van Caimin Douglas doorgaans niet. Maar daar gaat het ook om. Namens de Nederlandse Antillen raffelt hij in Sydney 2000 de 100 meter af in 10,69. Lang niet snel genoeg om door de series te komen. Bij de volgende twee Spelen maakt hij deel uit van het Nederlandse kwartet op de 4x100 meter estafette. Beide keren gaat het fout bij het overnemen van het stokje. Caimin Douglas wordt op 11 mei 1977 geboren in Hintham. In welke straat precies, weet hij niet, maar wel dat het gezin Douglas kort daarna verhuist naar de Tielekeshoeven. Vader is vanuit de Antillen neergestreken in het Brabantse land en werkt bij een ingenieursbedrijf. Moeder is een Limburgse. Wanneer de kleine Caimin een | 106 |
|
jaartje of vijf is, emigreert de familie Douglas weer terug naar Curaçao. "Dat ging een tijdje heel goed, maar mijn moeder kreeg heimwee en we zijn teruggekeerd naar Rosmalen in hetzelfde huis waar we eerst woonden. Dat duurde maar een jaar en we gingen weer terug naar Curaçao. Inmiddels is mijn moeder daar niet meer weg te branden." Sport maakt in Rosmalen nog geen onderdeel uitvan zijn leven. Op de pleintjes schopt of slaat hij wel eens tegen een balletje, maar daar houdt het wel mee op. Serieus wordt het wel na terugkeer op de Antillen. "Voetbal bij de club van Willemstad. Ik kwam zelfs in het Antilliaans juniorenelftal terecht, maar bleek meer talent te hebben voor atletiek." Met twee Antilliaanse titels op zak loopt hij zijn eerste serieuze wedstrijd in 1997 in Puerto Rico op de Caribische kampioenschappen. Schijnbaar niet slecht want de Universiteit van Texas in El Paso benadert hem om daar studie en sport te combineren. In 2000 zijnde tijden voldoende om namens de Antillen naar Sydney af te reizen. Met 10,69 wordt hij teleurstellend zevende in de series. Maurice Greene pakt uiteindelijk het goud met 9,87; een tijd die de Amerikaan vier jaar later niet meer dan brons oplevert. Het WK van 2001 in Edmonton is het laatste kampioenschap dat hij namens de Nederlandse Antillen loopt. Voortaan is Nederland zijn werkterrein. "Ik ben in Nederland altijd lid van Haag Atletiek gebleven. Die vereniging vroeg mij en ik heb meteen toegehapt. Bij het Nederlandse kampioenschap was ik vier keer de snelste. In 2001 en 2002 op de 200 meter; in 2006 en 2010 op de 100 meter." Het absolute hoogtepunt is het wereldkampioenschap 2003 in Parijs. Samen met Patrick van Balkom, Timothy Beck en (naamgenoot maar geen familie) Troy Douglas. "Het heeft overigens aan een zijden draadje gehangen of ik daar wel mee kon doen. De hele week had ik al last van een zeurderige kies, maar 's morgens aan het ontbijt was de pijn in alle hevigheid losgebarsten. Guus Hoogmoed heeft toen in de series mijn plaats ingenomen. Ze liepen meteen een Nederlands record met 38,72. Voor de halve finale was ik weer opgeknapt en met een tijd van 38,63 waren we nog een fractie sneller. Die tijd verbeterden we in de finale niet meer, maar wonnen wel brons." Overigens krijgen ze die medaille per post thuisgestuurd, omdat Engeland pas later wegens dopinggebruik uit de top-3 wordt geschrapt." Als lid van het Nederlandse kwartet doet Douglas in 2004 voor de tweede keer mee aan de Olympische Spelen. Bij de laatste wissel in de tweede serie gaat het fout en is het over met de ambities. In datzelfde jaar benadert het Nederlandse leger Douglas voor een plaatsje bij de selectie Topsport van Defensie. Hij hoeft er niet lang over na te denken en verhuist van de Antillen naar Breda, waar hij aan de slag gaat op de KMA. "De meeste topsporters konden er alleen maar van dromen: werk en sport met elkaar combineren. Trainen deed ik eerst in Breda en vervolgens in Tilburg. Ik kwam later in Tilburg te werken en kocht een mooie woning aan de Reeshof." | 107 |
|
Voor de trainingen reist Douglas regelmatig ook op en neer naar Leuven, waar hij onder meer samen met Kim Gevaert gekneed wordt door Rudi Diels. En richt hij zich met zijn estafettemaatjes op de Spelen van 2008. "Dat besloeg altijd een korte periode van april tot juni. Wekelijks waren we in het Olympisch Stadion in Amsterdam te vinden. Een uur lang oefenen op het wisselen van het stokje." Betekent dat een uur lang rondjes rennen en elkaar het stokje doorgeven? "Nee, we renden dan geen rondjes, dat ging steeds over een veel kortere afstand. Ons enige doel was echt meedoen met de wereldtop; tot de top behoorden we al jaren." Aanvankelijk ziet het er niet naar uit dat het Oranjekwartet ook in Beijing aan de start verschijnt. De ploeg staat op het cruciale moment slechts 17e op de wereldranglijst. Pas wanneer Australië besluit van deelname af te zien kan de reis naar China geboekt worden. "Ons doel was in feite niet meer dan het Nederlands record, dat er sinds Parijs nog steeds stond, te verbeteren. De eerste ronde overleefden we, vooral omdat er bij andere landen veel foutieve wissels vielen. Maar de finale verknalden we zelf ook weer door een verkeerde wissel." Londen 2012 is dan het volgende doel, maar het kwartet valt al in een vroeg stadium uiteen. In 2011 is het ook voor Douglas allemaal mooi geweest. "Door de bezuinigingen bij defensie en teveel last van een slepende rugblessure besloot ik er in 2011 maar een punt achter te zetten. En samen met mijn vriendin en dochter naar de Antillen te verhuizen. Mijn laatste wedstrijd zou ik juli in Rio lopen bij het WK voor militairen, maar daar hebben we maar vanaf gezien. Gregory Sedoc mocht niet meedoen, omdat hij drie keer de where-abouts gemist had." Zijn laatste officiele wedstrijd blijft daardoor het NK van 2010. Zelf weet Douglas dat zijn bedje op de Antillen nog steeds gespreid staat. Hij kan meteen aan de slag in het familiebedrijf van zijn vader. "Een ingenieursbedrijf dat ik op den duur samen met mijn broer ga overnemen." De verhuizing komt helemaal in een stroomversnelling wanneer zijn vriendin een directiebaan krijgt aangeboden bij Kooyman, de Praxis van de Caribische eilanden. In september 2011 gaan de eerste koffers richting Willemstad. In januari komt hij nog een keer naar Nederland om de woningen in Tilburg en Amsterdam leeg op te kunnen leveren. "Het was toen verschrikkelijk koud, zeker ook omdat je vanuit 25-30 graden komt. Nee, alleen daarom al zal ik Nederland niet missen." In de sportwereld hoopt Douglas nog een rol te blijven spelen, zij het dan een rol op de achtergrond. "Voor jonge talenten van ons eiland die door de staatkundige veranderingen in de toekomst voor Nederland moeten uitkomen. Daarbij is de verbetering van de begeleiding noodzakelijk. In de atletiek zijn er goede contacten, maar in veel andere sporten is de kloof nog te breed. En verder is Curaçao een uitstekende trainingslocatie voor Nederlande sporters. Dat wil ik graag gaan promoten. "We wachten de ontwikkelingen allemaal rustig af. Wint de snelheid van Douglas of zegeviert de mañana-cultuur? | 108 |
Olympische sporen in s-Hertogenbosch (2012) 105-107
Artikelen
| 2012 |
Henk Mees en Piet LauwenCaimin Douglas : Verkeerde wissels verknallen allesOlympische sporen in 's-Hertogenbosch (2012) 105-107 |
Bossche Encyclopedie |